Keukentafel
Ik zit weer thuis aan de keukentafel, Frans eiken, de laatste aflevering van het blog te schrijven. De Maas heb ik bij Namen verlaten om in Brussel zoon Maarten te bezoeken. De dag erna zette ik koers naar Drunen om zus Erna te bezoeken, moest ik nog wat omrijden omdat de duinen daar in brand stonden. Het was een mooie tocht maar toch wel wat zwaarder dan gedacht ik ben in ieder geval vijf kilo afgevallen na deze reis van 3200 km. Géén lekke banden gehad of andere gekkigheid behalve vier boze honden. Nou bedankt voor de reacties en wie weet!!
Gehaktmol
Vanmorgen reed ik door Verdun door een haag van standbeelden van Franse generaals. Dit jaar is het honderd jaar geleden dat die vreselijke slachtpartij hier stopte. Afgelopen week zag ik al in elk dorpje een monument voor de gesneuvelde zonen, wie komt ze niet bekend voor. In Verdun ter nagedachtenis vooral heroïek en nationalisme. Terwijl het juist deze sentimenten waren die deze zinloze slachtpartij mogelijk maakte. In plaats van al die generaals denk ik dat het beter is als monument een gehaktmolen te plaatsen, 30 meter hoog en verchroomd. Ter nagedachtenis van het kanonnenvlees. Tja het blijft toch wat somber. Verder alles prima.
Noordenw
Ja zijn die bergen naar de achtergrond verdwenen krijg je ineens de wind op kop. Noordenwind gek hoor. De pleintjes met platanen en oude mannetjes zie ik ook niet meer. Wel heel veel Bourgognewijn in de groei gezien een rijke streek daar. Vandaag in de bossen en tussen het koren soms al gemaaid. Geen kip te zien sta nu op de camping aan de Saône, dacht ik. In ieder geval lekker gezwommen. Weer is hier prima, mag iets kouder maar de marge is smal bij de vakantiefietser. Ik fiets nu over Langres, Verdun en dan wil ik langs de Maas de Ardennen door.
Afgedaald
Intussen het Central Massive verlaten, lekker lang afgedaald. Zuid Frankrijk zijn we dus kwijt, plots rijd je in de bossen vooral naaldbomen maar ook vaak loofbomen Frans eiken bijvoorbeeld. Het weer is omgeslagen gisteravond was het noodweer code orange kwamen ze me vertellen. Gelukkig had ik mijn tentje wat hogerop geplaatst. Morgen ben ik bijna in Cluny, de Fransen spreken soms wat Engels maar in de regel kijken ze me met de mond halfopen aan wanneer ik ze wat vraag.
De wijn uit.
Na dagen tussen de wijnranken gereden te hebben leek dat vanmiddag plots te stoppen. Voor de rest veranderde er weinig, leuke dorpjes met de bekende pleintjes, afhankelijk hoe laat je aan komt rijden al dan niet bezet met veelal oude Fransen die al vroeg aan de Pastis zitten. Ze leggen je graag uit hoe je het snelst naar het volgende dorp kunt fietsen, vorige maand zijn ze er immers nog geweest. De campings zijn prima niet te groot, vaak nog geen kip te zien en allemaal een zwembad.
Frankr
Na een klim over de Pyreneen zit ik nu in Frankrijk en voorlopig blijf ik daar nog wel. Het weer is hier prima. Voor de aandachtige lezers, ik fiets nu naar Beziers, tik daar de Middellandse zee aan stijg naar St. Ambroix en Le Puy om dan via Roanne in Cluny aan te komen. Dan zien we verder, prettig weekend.
Platter
Het lijkt dat ik de bergen uit ben. In ieder geval is er minder klimwerk maar het blijft golven. Deze ochtend dacht ik nog dat het landschap saaier was maar plots zag ik ten zuiden van mij de Montserrat opduiken. Een grillig gevormde bergketen waar een klooster is gebouwd. Ja, ja we maken wat mee tegenwoordig. Afijn sta ik nu weer als enige gast op de camping, het hele zwembad voor mij alleen.
Noordoost
Ik fiets nu naar Gerona, via Benjaminse: onbegrensd fietsen naar Andalusië. Vandaag mooi stuk over oude spoorweg, over bruggen door onverlichte tunnels en lekker plat. Intussen tikte het vandaag de 30 graden aan, te warm. Weinig andere fietsers een enkele Spaanse mountainbiker. Nederlanders op vorige traject, twee stelletjes. De dorpjes zijn meestal uitgestorven dus ik begin alweer hardop in mijzelf te praten